از ديدگاه قرآن كريم، موجودات به «حق تعالى» و به آن «حقيقتى كه از جهت وجودى و آثار وجود، به او تكيه كرده و از او فيض هستى دريافت مى كنند»، نوعى آگاهى دارند و او را بندگى مى كنند[1].

در اين پرسش، نزول فرشتگان همسان با نزول و فرود آمدن باران انگاشته شده است! در حالى كه نزول در غالب موارد به اين معنا استعمال نشده و معانى ديگرى دارد. قرآن مجيد مى فرمايد:
«وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلاّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ»[1]؛ «و هيچ چيز نيست مگر آنكه گنجينه هاى آن نزد ماست، و ما آن را جز به اندازه اى معين فرو نمى فرستيم».
در اين آيه نزول اشياء از خزاين الهى چيزى جز مراتب آفرينش آنها نيست؛ زيرا اين مسئله روشن است كه درختان و انسان ها از بالاى آسمان بر زمين فرو نمى بارند.

در پاسخ به این سؤال چند نکته قابل تأمل می باشد:
اول: لازمه چنین استدلالی آن است که بگوییم: چون در مورد روزه فرموده شده: 
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ»[1]؛
پس بر مسلمان روزه واجب نیست!!! و یا چون خطاب به مؤمنین فرموده:
« یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاة»[2]؛
نماز خواندن بر مسلم لازم نباشد!! همچنین اگر در قرآن آمده: 
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصاصُ فِی الْقَتْلی»[3]؛ 
حکم قصاص مخصوص مؤمنین است و مسلم را نباید قصاص کرد!! و یا اگر خطاب به مؤمنین آمده است: 

احاديث قدسى، رواياتى است كه به وسيله جبرئيل از سوى خدا بر پيامبر صلى الله عليه و آله فرود آمده است. فرق آنها با قرآن اين است كه:
1. قرآن معجزه و سند رسالت است؛ ولى احاديث قدسى چنين نيست.
2. قرآن تحريف ناپذير و قطعى است و به تواتر ثابت شده است؛ ولى امكان تحريف در احاديث قدسى وجود دارد.
3. قرآن وحى رسالى است و آن حضرت صلى الله عليه و آله مأمور به ابلاغ آن مى باشد؛ در حالى كه پيامبر صلى الله عليه و آله چنين وظيفه اى را در برابر احاديث قدسى ندارد.

قرآن كتابى است با زبان عرفى و در اوج فصاحت و بلاغت و رسايى معنا؛ از اين رو عرب زبانان عصر نزول، بسيارى از معارف قرآن را بدون مراجعه به تفسير، درك مى كردند.
اما به دلايلى، جهت فهم صحيح آيات قرآن نياز به آگاهى هاى بيشتر و مراجعه به تفسيرهاى معتبر داريم:

در فرهنگ محاوره، كلمه مردم اختصاص به مردان ندارد، گاه مى گويند مردان، گاه مى گويند زنان، گاه مى گويند مردم. مردم يعنى همه افراد جامعه، اعم از زن و مرد. اگر گفتند مردان، اين در مقابل زنان است و اگر گفتند زنان، اين در مقابل مردان است.

در رابطه با اين مسئله بايد چند نكته مورد توجّه قرار گيرد:
يكم. دين خداوند در طول تاريخ ـ متناسب با رشد علمى، اجتماعى، فكرى و مقتضيات عصرى ـ روند تكاملى داشته است تا آنجا كه بشر، به حدى از بلوغ رسيد كه بتواند برنامه تكاملى مربوط به تمام دوره هاى تاريخى را دريافت دارد و قرآن ـ كه اساسنامه و برنامه تكامل نهايى بشر براى همه زمان ها و سرزمين ها است ـ بر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نازل گرديد و به عنوان سندى جاودان و زنده براى بشريت باقى ماند.

از آيات قرآن و روايات برمى آيد كه وحى نازل شده بر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله، دو نوع بوده است: قسمتى از آن وحى رسالى يا «وحى تنزيلى» قرآن است و قسم ديگر، وحى غير رسالى يا «وحى تبيينى» ناميده مى شود كه برخى به عنوان احاديث نبوى صلى الله عليه و آله و برخى به عنوان احاديث قدسى مى باشند. قرآن مى فرمايد:
«وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ» [1]؛ «ما ذكر (قرآن) را بر تو نازل كرديم تا آنچه را براى مردم نازل مى شود، براى آنان تفسير نمايى».

پس از رحلت رسول اكرم صلى الله عليه و آله، ياران و اصحاب آن حضرت، به جمع آورى آيات قرآن اقدام كردند. حضرت على عليه السلام ـ كه از همه ياران پيامبر صلى الله عليه و آله به خصوصيات تنزيل و تأويل قرآن آگاه تر بود ـ پيش از همه به اين كار اقدام كرد و به مردم عرضه كرد؛ لكن به دلايلى مورد استقبال و پذيرش دستگاه رسمى خلافت واقع نشد. امام على عليه السلام آن را به خانه برگرداند و بنا بر روايتى فرمود: «از اين پس هرگز آن را نخواهيد ديد».

حضرت رضاعليه السلام هنگامي كه در يكي از مناظرات خويش در مجلس مامون، جايگاه والاي عترت پيامبرصلي الله عليه وآله را با استدلال به آيات قرآن تشريح مي‏كرد؛ در ضمن شمارش آياتي كه در مورد فضيلت اهل بيت‏عليهم السلام است، چنين فرمود: «ان الله و ملائكته يصلون علي النبي يا ايها الذين امنوا صلوا عليه و سلموا تسليما؛[1]خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود مي‏فرستند، اي كساني كه ايمان آورده‏ايد بر او درود فرستيد و سلام گوييد و كاملا تسليم فرمان او باشيد.»