اميرالمومنين: از ما و شيعيان ما نيست كسي كه نماز وتر را ضايع كند يا در دو ركعت فجر سهل انگاري كند. اين حديث يعني چي؟ ضايع كند يعني چي؟ سهل انگاري كند يعني چي؟

با عرض سلام و خسته نباشيد،ميخواستم بدونم كه ايه الكرسي تا هو العلي العظيم ميباشد يا تا هم فيها خالدون؟
 قرائني در دست است كه نشان مي‏دهد، آیة الكرسي فقط یك آیه است كه از"اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ" شروع مي‏شود، و به "وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ" ختم مي‏‌گردد، از جمله:
1- تمام روایاتي كه در فضیلت آن وارد شده و از آن تعبیر به آیة الكرسي كرده همه نشان مي‏‌دهد كه یك آیه بیش نیست.
2- تعبیر به كرسي فقط در همان آیه اول است و نام‏گذاري به آیة الكرسي نیز مربوط به همین آیه است.

با سلام. مي خواستم بگم مگر در سوره بقره آيه 125نفرموده كه خانه كعبه را محل امن قرار داديم؟ پس چرا الان خانه خدا امنيت نيست؟ مگه نبايد آيه هاي قران براي هميشه صدق داشته باشه؟

در اين پرسش، نزول فرشتگان همسان با نزول و فرود آمدن باران انگاشته شده است! در حالى كه نزول در غالب موارد به اين معنا استعمال نشده و معانى ديگرى دارد. قرآن مجيد مى فرمايد:
«وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلاّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ»[1]؛ «و هيچ چيز نيست مگر آنكه گنجينه هاى آن نزد ماست، و ما آن را جز به اندازه اى معين فرو نمى فرستيم».
در اين آيه نزول اشياء از خزاين الهى چيزى جز مراتب آفرينش آنها نيست؛ زيرا اين مسئله روشن است كه درختان و انسان ها از بالاى آسمان بر زمين فرو نمى بارند.

در پاسخ به این سؤال چند نکته قابل تأمل می باشد:
اول: لازمه چنین استدلالی آن است که بگوییم: چون در مورد روزه فرموده شده: 
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ»[1]؛
پس بر مسلمان روزه واجب نیست!!! و یا چون خطاب به مؤمنین فرموده:
« یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاة»[2]؛
نماز خواندن بر مسلم لازم نباشد!! همچنین اگر در قرآن آمده: 
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصاصُ فِی الْقَتْلی»[3]؛ 
حکم قصاص مخصوص مؤمنین است و مسلم را نباید قصاص کرد!! و یا اگر خطاب به مؤمنین آمده است: 

احاديث قدسى، رواياتى است كه به وسيله جبرئيل از سوى خدا بر پيامبر صلى الله عليه و آله فرود آمده است. فرق آنها با قرآن اين است كه:
1. قرآن معجزه و سند رسالت است؛ ولى احاديث قدسى چنين نيست.
2. قرآن تحريف ناپذير و قطعى است و به تواتر ثابت شده است؛ ولى امكان تحريف در احاديث قدسى وجود دارد.
3. قرآن وحى رسالى است و آن حضرت صلى الله عليه و آله مأمور به ابلاغ آن مى باشد؛ در حالى كه پيامبر صلى الله عليه و آله چنين وظيفه اى را در برابر احاديث قدسى ندارد.

قرآن كتابى است با زبان عرفى و در اوج فصاحت و بلاغت و رسايى معنا؛ از اين رو عرب زبانان عصر نزول، بسيارى از معارف قرآن را بدون مراجعه به تفسير، درك مى كردند.
اما به دلايلى، جهت فهم صحيح آيات قرآن نياز به آگاهى هاى بيشتر و مراجعه به تفسيرهاى معتبر داريم:

در فرهنگ محاوره، كلمه مردم اختصاص به مردان ندارد، گاه مى گويند مردان، گاه مى گويند زنان، گاه مى گويند مردم. مردم يعنى همه افراد جامعه، اعم از زن و مرد. اگر گفتند مردان، اين در مقابل زنان است و اگر گفتند زنان، اين در مقابل مردان است.

در رابطه با اين مسئله بايد چند نكته مورد توجّه قرار گيرد:
يكم. دين خداوند در طول تاريخ ـ متناسب با رشد علمى، اجتماعى، فكرى و مقتضيات عصرى ـ روند تكاملى داشته است تا آنجا كه بشر، به حدى از بلوغ رسيد كه بتواند برنامه تكاملى مربوط به تمام دوره هاى تاريخى را دريافت دارد و قرآن ـ كه اساسنامه و برنامه تكامل نهايى بشر براى همه زمان ها و سرزمين ها است ـ بر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نازل گرديد و به عنوان سندى جاودان و زنده براى بشريت باقى ماند.

از آيات قرآن و روايات برمى آيد كه وحى نازل شده بر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله، دو نوع بوده است: قسمتى از آن وحى رسالى يا «وحى تنزيلى» قرآن است و قسم ديگر، وحى غير رسالى يا «وحى تبيينى» ناميده مى شود كه برخى به عنوان احاديث نبوى صلى الله عليه و آله و برخى به عنوان احاديث قدسى مى باشند. قرآن مى فرمايد:
«وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ» [1]؛ «ما ذكر (قرآن) را بر تو نازل كرديم تا آنچه را براى مردم نازل مى شود، براى آنان تفسير نمايى».